Skip to main content

மாறவர்மன் சுந்தரபாண்டியன்

Solai Balakrishnan
நன்றி

திருவெள்ளறை.
            முதல்  மறவர்மன் சுந்தரபாண்டியன் கி.பி.1219 ஆண்டு சோழ நாட்டின் மீது படை எடுத்துச் சென்று சோழ மன்னன் மூன்றாம் இராசராச சோழனைப் போரில் வென்று சோழ நாட்டைக் கைப்பற்றிக் கொண்டான்.
             சுந்தரபாண்டியன் படைடுப்பில் சோழரின் பழைய தலைநகராகிய உறையூரும், தஞ்சாவூரும் பாண்டிய நாட்டுப் போர்வீரர்களால் கொளுத்தப்பட்டன.
                 சோழர்களின் பல மாடமாளிகைகளும் கூட கோபுரங்களும் ஆடரங்களும் மணிமண்டபங்களும் இடிக்கப் பட்டு நீர்நிலைகளும் அழிக்கப் பெற்றன.
         கரிகாற்பெருவளத்தான் சோழன் தன் மீது பட்டினப்பாலை பாடிய கடியலூர் உருத்திரங்கண்ணனார் என்ற புலவர்க்குப் பரிசிலாக வழங்கிய இருந்த பதினாறு கால் மண்டபம் ஒன்று தான் சோழ நாட்டில் இடிக்கப்படாமல் விடப்பட்டதென்றும் பிற எல்லாம் அழிக்கப்பட்டுவிட்டன என்றும் திருவெள்ளறையில் செய்யுளாக உள்ள சுந்தரபாண்டியன் கல்வெட்டு கூறுகின்றது.

           கரிகாற்சோழன் புலவர் உத்திரங்கண்ணனுக்கு பரிசிலாக கொடுத்த மண்டபம் என்பதை தெரிந்து சுந்தரபாண்டியன் தமிழ்ப் புலவரின் நினைவாக உள்ள மண்டபத்தை அழிக்காமல்,  மாறாக தான் அதை மட்டும் காப்பாற்றினேன் என்று திருவெள்ளறைக் கல்வெட்டுப் பாடலில் செதுக்கி வைத்தான்.

             திருவெள்ளறைக் கல்வெட்டு செய்யுள்.
               திருவெள்ளறை கோயில் உள்ளே செல்லும் போது அங்குள்ள இரண்டாம் கோபுரத்தின் நுழைவுப் பகுதியின் இருபுறமும் தமிழ் எழுத்தில் சுந்தரபாண்டியனின் இரண்டு கல்வெட்டு செதுக்கப்பட்டுள்ளது.
 
'வெறியார் துளவத் தொடைச்செய் மாறன் வெகுண்டதொன்றும்
அறியாத செம்பியன் காவிரி நாட்டி லரமியத்துப்
பறியாத தூணில்லை கண்ணன்செய் பட்டினப் பாலைக்கன்று
நெறியால் விடுந்தூண் பதினாறு மேயங்கு நின்றனவே'
          ....
    திருவெள்ளறைக் கல்வெட்டில் காணப்படும் இப்பாடலில் கூறப்பெற்ற கண்ணன் என்பவர்,  சோழன் கரிகாற்பெருவளத்தான் மீது பட்டினப்பாலை என்ற நூலை இயற்றி உள்ள கடியலூர் உருத்திரங் கண்ணனார் என்னும் புலவர் பெருமானே ஆவார்.
               உருத்திரங் கண்ணனார் புலவர்க்குப் பதினாறு நூறாயிரம் பொன் பரிசு வழங்கி அந்நூலைத் திருமாவளவன் பெற்றுக்கொண்ட செய்தி கலிங்கத்துப் பரணியால் அறியக்கிடக்கின்றது.
           இப்பெரும் தொகையோடு நூல் அரங்கேற்றப்பெற்ற பதினாறுகால் மண்டபத்தையும் கரிகாற்சோழ பெருமான்  புலவர் கோமானுக்கு வழங்கினார்.
        
கரிகாலன் எழுதி முடித்தான்

208
இப்பு றத்திமய மால்வரையின் மார்பி னகலத்
தெழுதி னானெழுது தற்கரிய வேத மெழுதி
ஒப்பு றத்தனது தொன்மரபு மம்ம ரபின்மேல்
உரைசெய் பல்புகழு மொன்றுமொழி யாத பரிசே. 31
....கலிங்கத்துப் பரணி பாடல்.
Labels:

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

A Short History of Nadars

A Short History of Nadars-Dr. M. Immanuel, PhD (Extract from the original book: Dravidian Lineages – Nadars Through the Ages) Introduction The Nadars, popularly known as Santors, in Tamil, (Channan in corrupted Malayalam) had a very high, noble, glorious history, as Kings, Ambassadors, Philosophers, Sages, Warriors, Craftsmen, Artisans, Tradesmen and multi-Craftsmen. History indicates that they were worshiped even as gods!!(Amarar Puranam). How their glory as Kings and warriors had gone buried under the sands of time, is truly a mystery and is an important subject for deep research. Few decades back, in a Conference for Social History, one honourabe lady, a retired College Principal, made an abrupt statement that ‘there was no history for the Nadars’ before the coming up of the Christian Missionaries to India. Those words stuck to my heart like a sharp arrow. It was a big gathering of scholars, professors and authors, conducted at Nagercoil. But the lady did not have any answ...
34 comments
Read more

சங்க இலக்கியம் காட்டும் கொற்கைத் துறைமுகம்

      சங்க இலக்கியம் காட்டும் கொற்கைத் துறைமுகம்     சங்ககாலத்தின் 2000 ஆண்டுகளுக்கு முன்பாக தலைசிறந்த துறைமுகமாகக் கொற்கைத் துறைமுகப்பட்டினம் விளங்கியது . பாண்டியர்களின் தலைநகரம் மதுரையும் , துறைமுகப்பட்டினம் கொற்கை . இதனுடைய துணை துறைமுகங்களாக பழையகாயல் , காயல்பட்டினம் , வீரபாண்டியன்பட்டினம் , குலசேகரப்பட்டினம் விளங்கியது . வணிக மையங்கள் உமரிக்காடு , ஆத்தூர் , ஆறுமுகநேரி , குரும்பூர் , சோனகன்விளை ஆகிய ஊர்களில் இருந்தன .கொற்கைக் குடாக்கடலின் மேற்குக்கரையில் கொற்கைத் துறைமுகப்பட்டினம் அமைந்திருந்தது . கொற்கைக் குடாக்கடல் நிலப்பகுதிக்குள் ஜந்துமைல் வரை ஊடுவியிருந்தது . தாமிரபரணி ஆறு இக்குடாக்கடலினுள் ஓடிவந்து கலந்தது . ஆறுகள் கடலில் கலக்குமிடத்தில் முத்துச்சிப்பிகள் இயல்பாக உருவாகும் . கொற்கைக் குடாவில் உயர்வகை முத்துச்சிப்பிகள் உருவாயின . வலம்புரிச்ச்ங்குகளும் ஏராளமாக விளைந்தன . மன்னர்கள் அணிந்த முத்து “ ஏகவடம் “ ஆகும் .ரோமபுரி ராணி முதல் தமிழகத்துப் பெண்கள் வரை கொற்கை முத்தை தங்களுடைய அணிகலனாக அணிவதை விரும்பினர் . 5000 ஆண்டுகள் பழமை வாய்ந்த ஹரப்பா...
Post a Comment
Read more

தமிழரின் பண்பாட்டில் வடிகாதும் அணிகலன்களும்

தமிழரின் பண்பாட்டில் வடிகாதும் அணிகலன்களும்                                                      தொல் பழங்காலத்திற்கு முன்பாகவே தமிழர்கள் தங்களுடைய கலை மற்றும் அழகுணர்ச்சியை அணிகலன்கள் வாயிலாக வெளிப்படுத்தினர்.    இயற்கையைத் தெய்வமாகவும் தங்களுடைய வாழ்க்கையின் அடிப்படையாகக் கொண்ட தமிழ் இன மக்கள் தங்களுடைய முதல் அணிகலனை இயற்கையின் எழில்மிகு கற்கள் , பூக்கள் ,   கொடி , ஓலை[1]ஆகியனவற்றை அணிந்து மகிழ்ந்தான். இது தொடர்ச்சியாக உலோகங்களுக்கும் அடிகோலின. கலைத்திறனை வெளிப்படுத்தும் பயன்படு பொருளாகவும் ஒவ்வொரு காலத்திலும் அணிகலன்கள் விளங்குகின்றன.          மனிதகுலத்திற்கு    புலன்கள் அவசியமாக கருதப்பெற்றன.தமிழன் அப்புலன்களின் உறுப்புகளுக்கு அழகூட்டிட அணிகளால் சிறப்புற மெருகூட்டினான்.சங்க இ...
Post a Comment
Read more